Knjige koje je svojim fotosima oblikovao Stevan Kragujević različite su, i oslikavaju žurnalističku i dokumentarističku strast, kao i umetničku prirodu svog autora, a na svoj način, i vreme u kojem su nastale.

Rani profesionalni zadatak - praćenje Prve šahovske olimpijade održane posle Drugog svetskog rata u Dubroviku, pod pokroviteljstvom Maršala Jugoslavije, Josipa Broza Tita – predstavljao je izazov kome je Kragujević odgovorio savesno i kompetentno. Na “Turniru nacija” uzelo je učešće 16 zemalja, otvoren je u subotu, 19. avgusta 1950, a poslednje partije odigrane su 11. septembra 1950. Kragujević je događaje beležio iz sata u sat, a rezultat je usledio u vidu jedinstvene publikacije sa snimcima svečanog otvaranja, portreta učesnika, i fotozapisima o samim mečevima. Tako je obeležen događaj koji je u to vreme, zahvaljujući ekipama stručnjaka i brojnom organizacionom timu, predstavio zemlju domaćina na najbolji način, uz veliki odjek koji je Turnir imao ne samo u šahovskom svetu, već i svetskoj javnosti. Izuzev karikatura i sedam fotosa Vlade Cizelja iz Maribora, sve fotografije u knjizi, uključujići i naslovnu, delo su Stevana Kragujevića. Knjiga je štampana u tiražu od 5000 primeraka u izdanju Šahovskog saveza Jugoslavije.

Sasvim drugačiju atmosferu donosi poetska knjiga Vratio se Volođa, Tanje Kragujević, objavljena u biblioteci “Prva knjiga” Matice srspke, u Novom Sadu, 1966. godine. Poeziju raspoloženja mlade pesnikinje prate lirski zapisi Stevana Kragujevića, angažovanog u ovom poslu, zahvaljujući likovnom uredniku edicije Ivanu Horovicu. Knjiga je štampana, uz uobičajeni tiraž, i u 100 numerisanih, bibliofilskih primeraka.

Kao fororeporter, uvek na “dnevnom zadatku”, u Tanjugu, a najvećim delom karijere u “Politici”, Kragujević je bio u prilici da svedoči o brojnim događajima društvenog, političkog života, kao i o pojaviljivanju Predsednika Josipa Broza Tita. Zahvaljujući tome, nastalo i koatustvo u izradi knjiga vrsnog novinara “Politike” i bliskog kolege Momčila Stefanovića. Iz Kragujevićeve bogate fotograđe, koja je poverena na čuvanje Istorijskom arhivu Beograda- a i danas je moguće sačiniti najraziličije tematske selekcije vezane za pola veka političkog i društevnog života Jugoslavije.

Nalazeći se često u samoj žiži zbivanja, Stevan Kragujević je pokazivao nemalu odvažnost i upornost da ih u celini i što vernije proprati i zabeleži. Bio je jedan od retkih fotoreportera koji su uspeli da burne događaje u Beogradu šezdesetih godina dvadesetog veka ovekoveči, zahvaljujući danonoćnom prisustvu na svim studentskim okupljanjima, u širokom luku zbivanja - na trgovima, mostovima, ulicama, aulama fakulteta - tokom izbijanja i trajanja studentskih nemira. Ovaj dramatičan i jedinstven fotomaterijal čini poseban ispis vremena, i osnov je nekoliko ponovljenih izdanja knjige Studenski bunt i društvo.

Fotomonografija Kragujević - Senta koje više nema – “plava knjiga” Stevanova, sa stihovima Tanje Kragujević iz tada još neobljavljene zbirke Pejzaži nevidljivog, objavljena je povodom 300-te godišnjice bitke kod Sente. Kulturno-obrazovni centar "Turzo Lajoš" i štamparija "Udarnik", Senta, realizovali su 1997. godine ovaj projekat, nastao na inicijativu uprave Biblioteke grada i Kulturnog centra, koji kao urednik potpusije Hajnal Jeno. Sve premise Kragujevićevih fotografskih reminiscencija i fotozapisa vezanih za zavičaj spojene su u knjizi o kojoj likovni stručnjak Atila Pejin kaže da ih je načinio “ bivši, sadašnji i budući naš sugrađanin – savest Sente”- koji nas “svojim fotografijama podstiče na razmišljanje, upoređujući staro s novim, lepo s ružim, zbunjujući nas uvek nekim antagonizmima. Fotografije mu služe prosto kao ahromatski znaci šifrovanog komuniciranja sa Sentom”.

Krunu svog posvećeništva fotografiji, dugog više od šest decenija, Kragujević, međutim, nije doživeo da vidi.

Bogata i uzbudljiva fotomonografija, sa naslovom Prostor večnosti, i sa Stevanovim autorskim lajtmotivom na korici - Tisom i nebom - svedočanstvo je o više od pola veka postojanja i razvoja velike zemlje, Jugoslavije, o događajima iz sfere politike, međunarnodnih odnosa, kulture, umetnosti, sporta, ali i o njihovim pokretačima, pregaocima i poslenicima. Jednako tako to je knjiga i o Stevanovoj vernosti profesiji, porodici, prijateljima, i - njegovoj lajci, od koje se nije razdvajao. Fotomonografiju je sačinio vrstan poznavalac rada Stevana Kragujevića, njegov bliski kolega i prijatelj, i sam fotoumetnik i istraživač istorije srpske fotografje, Borivoj Mirosavljević, u saradnji sa Stevanovom porodicom. Objavljena u izdanju Foto, kino, i video saveza Vojvodine i uz podršku Kragujevićevog rodnog grada Sente, o godišnjici njegovog odlaska, kao svedočanstvo o izuzetnoj stvaralačkoj i žurnalističkoj misiji i strasti, o svedoku vremena i umetniku koji je dužnost pretvarao u magiju zanata, a zanat u čudesnu moć profesije.

Knjiga sadrži i pisma poštovalaca, prijatelja i kolega, reportaže i intervuje, posvećene harizmatičnoj Stevanovoj ličnosti, koja je u sebi nosila zanos i memoriju svog vremena, a u odnos prema profesiji ugradila ličnu radoznalost, druželjublje, jednostavnost i skromnost – otvorenost i ozarenost onog dečaka koji je šesnastoj godini načinio svoju prvu fotografiju.

Fotosi Stevana Kragujevića deo su mnogih publikacija iz najrazličitijih oblasti koje je pratio – ne samo iz sfere društvenog i političkog života, već i umetnosti, sporta, ili zdravstva, zavičajne istorije, običaja i kulture Vojvodine i drugih krajeva zemlje. Njegovi fotozapisi su stoga našli mesta u monografskim publikacijama o gradovima, biografijama značajnih ličnosti, tematskim pregledima, hronologijama i panoramama, gde su zastupljeni zajedno sa radovima drugih fotoreportera i umetnika, ili pak, iskorišćeni kao naslovne strane pojedinih knjiga.

Ponekad je, međutim, ovaj autorski doprinos, prema praksi ondašnjeg vremena, ostajao neobeležen, uprkos činjenici što je takav odnos u raskoraku sa poštovanjem autorskih prava. Stevan se mnogo puta suočavao sa neprijatnim iskustvima, da naiđe na gotove knjige sa svojim fotosima, objavljenim bez njegovog odobrenja i znanja, ili da se njihovi autori zadovolje time da mu poklone primerak, uz ljubazne i prijateljske posvete i zahvalnost.

Stevanov karakterističan potpis Kragujević nastao je kao izraz visoke svesti o značaju fotografije, i kao svojevrstan način bunta i doslednosti u zaštiti njenih autora, posebno u vreme kada je akcenat u publicističkoj i izdavačkoj praksi bivao dat samo pisanom delu objavljenog materijala, a ne i slici, fotodokumentu.

Svoju bitku za ravnopravni tretman, Stevan je ipak, uspevao da izvojuje na mnogo načina, između ostalog i time što je u matičnoj kući, dnevnom listu “Politika” osmislio rubriku U slici i reči - u kojoj dominira snimak, sa označenim imenom autora, praćen kratkim tekstom - a potom, što je redovno obljavljivanje svojih priloga u mnogim listovima i časopisima uslovljavao time da oni budu potpisani. Snimio Stevan Kragujević kao ustaljeni logo, bio je pristupnica u jednu, njegovom zaslugom, izmenjenu praksu u štampi i izdavačkoj delatnosti.

Knjige iz kolekcije Stevana Kragujevića, pohranjene u Istorijskom arhivu Beograda, delimično i Sente, svedoče između ostalog i ovakvom, dvojakom odnosu spram autora fotogragija, no većina ovih izdanja, koja se danas mogu svrstati u raritetne publikacije, sa pažnjom i respektom navode ime Stevana Kragujevića i njegovih kolega, bez čijih doprinosa bi ova izdanja, njihov profil, karakter, grafički i likovni i dizajn, bili teško ostvarivi.

Najznačajniji pregledi i istorije razvoja srpske fotografije dvadesetog veka u nas pominju i ime i rad Stevana Kragujevića. Tu spadaju i retrospektive i izbori koji obeležavaju značajne jubileje informativnih kuća u kojima je Kragujević radio, poput agencije “Tanjug” i dnevnog lista “Politika”, ali i leksikoni novinarstva, katalozi izložbi, zbornici, fotoantologije, kao i reprezentativne publikacije velikih zahvata, poput Istorije umetosti u Srbiji XX veka (Orion, Beograd, 2012).

Letopisi srpske fotografije, uz neizostavna svoja imena, dokumenta i radove, nose tako i boju epohe, i ličnu notu fotozapisa Stevana Kragujevića.